دقت در پاس‌کاری
پاس در راگبی باید با توجه به قوانین خاص آن انجام شود. بازیکن باید توانایی ارسال توپ به عقب را در هر شرایطی داشته باشد. این کار نیازمند هماهنگی فنی بالا با هم‌تیمی‌هاست. تمرین زیاد موجب تقویت حس زمان‌بندی پاس می‌شود. درک موقعیت هم‌تیمی‌ها اهمیت زیادی دارد. بدون پاس مناسب، حمله شکل نمی‌گیرد. بازیکنان باید انواع پاس را متناسب با شرایط یاد بگیرند. درگیری با مدافعان نباید باعث افت کیفیت پاس شود. هر پاس، بخشی از مسیر موفقیت است.

۲. تسلط در حرکت با توپ
دویدن با توپ از حیاتی‌ترین بخش‌های بازی است. بازیکن باید بتواند با توپ به سرعت و ایمنی حرکت کند. فرار از بازیکن حریف نیاز به تمرین دقیق دارد. حرکات بدن باید منعطف و هدفمند باشند. بازیکن باید توپ را به خوبی در دست بگیرد. ذهن آماده در این بخش بسیار کمک‌کننده است. تمرینات استقامتی و سرعتی این مهارت را ارتقاء می‌دهند. توانایی ایجاد فرصت با توپ در اختیار، یک امتیاز بزرگ است. فضاسازی نیز مکمل این مهارت است.

۳. قدرت در تکل
برای توقف بازیکن حریف، تکل صحیح ضروری است. بازیکن باید نقطه ضربه و قدرت لازم را بشناسد. نباید حرکتی انجام دهد که منجر به خطا شود. تمرکز و تکنیک دو عنصر اصلی‌اند. آگاهی از بدن و حریف در زمان تکل اهمیت دارد. حفظ تعادل نیز بخشی از این فرآیند است. تمرین مستمر موجب تکامل مهارت تکل می‌شود. اجرای تکل به موقع موجب توقف کامل حمله می‌شود. این عمل دفاعی بسیار مؤثر است.

۴. همبستگی در تیم
راگبی فقط مهارت فردی نیست؛ تیمی بودن در اولویت است. ارتباط و همکاری بین بازیکنان کلید موفقیت است. نقش‌ها باید مشخص و اجرا شده باشند. حس مسئولیت‌پذیری تیمی بسیار مهم است. تمرین‌های گروهی باید در اولویت قرار بگیرد. بازیکنان باید در کنار هم یاد بگیرند و پیشرفت کنند. بدون همدلی، بازی گسسته و بی‌ثمر خواهد بود. هماهنگی در اجرای تاکتیک‌ها حیاتی است. پیروزی، نتیجه اتحاد است.