علاوه بر موارد گفته شده، خودانگیزشی (Self-motivation) یکی از مهارت‌های کلیدی در مسیر موفقیت ورزشکاران بدنسازی است. ورزشکارانی که قادر به خودانگیزشی هستند، نیازی به محرک‌های بیرونی کمتر دارند و می‌توانند با تکیه بر اهداف شخصی و ارزش‌های درونی خود، مداومت و پشتکار بیشتری داشته باشند. این توانایی از طریق تمرین‌های ذهنی مانند مدیتیشن، تمرکز بر نفس و نوشتن اهداف تقویت می‌شود.

همچنین ایجاد روتین منظم و عادات مثبت، نقش مهمی در افزایش ثبات و استمرار تمرینات دارد. عادات روزانه مثل خواب کافی، تغذیه سالم و زمان‌بندی مشخص برای تمرینات، علاوه بر بهبود جسمی، به تقویت اعتماد به نفس و کاهش اضطراب کمک می‌کند. تغییرات کوچک ولی پایدار در رفتارهای روزانه، اثرات بزرگی در طولانی‌مدت دارند.

تکنیک «میکرو هدف‌گذاری» (Micro-goal setting) نیز به ورزشکاران کمک می‌کند تا اهداف بزرگ را به مراحل کوچک‌تر تقسیم کنند و با رسیدن به هر هدف کوچک، انگیزه و حس موفقیت بیشتری کسب کنند. این روش، احتمال ترک مسیر یا احساس ناکامی را کاهش می‌دهد و انرژی روانی فرد را حفظ می‌کند.

برخورداری از حمایت اجتماعی نیز از دیگر عوامل مهم است. داشتن مربی، دوستان تمرینی و خانواده‌ای که انگیزه را تشویق کنند، باعث می‌شود ورزشکار در مواقع دشوار کمتر احساس تنهایی کند و توان بهبود و بازگشت به مسیر را داشته باشد. ارتباط مثبت و دریافت بازخورد سازنده می‌تواند به اصلاح روش‌ها و حفظ تعادل روانی کمک کند.

در نهایت، یادگیری پذیرش شکست و استفاده از آن به عنوان فرصت یادگیری، از مهم‌ترین مهارت‌های روانشناختی در بدنسازی است. شکست‌های موقتی نباید باعث ناامیدی شوند بلکه باید به عنوان بخشی از روند رشد در نظر گرفته شوند. ورزشکارانی که این نگرش را دارند، مقاومت روانی بالاتری دارند و بهتر می‌توانند مسیر پیشرفت خود را ادامه دهند.